Z uprawy można uzyskać plon łodyg i liści wielkości około 15-25 t/ha/ fot. shutterstock.com

Portulaka warzywna należy do grupy mniej znanych warzyw liściowych. Duża wartość odżywcza i smakowa oraz łatwość produkcji przemawia za zwiększeniem upraw tego warzywa. Część jadalną portulaki stanowią zarówno łodygi, jak i liście.

Portulaka warzywna należy do grupy roślin ciepłolubnych. Wysokie temperatury są niezbędne do uzyskania zadowalającego (dużego) plonu. Pod uprawę należy przeznaczać gleby zasobne w próchnicę oraz składniki pokarmowe, szybko nagrzewające się, o dużej pojemności wodnej.

Warzywo to można uprawiać po wczesnej sałacie, rzodkiewce, bądź szpinaku z siewu jesiennego. Orientacyjne dawki nawozów mineralnych wynoszą 50-80 kg/ha N, 60-80 kg/ha P2O5, 150-220 kg/ha K2O. Portulaka wymaga odpowiedniego nawadniania, gdyż w okresach suszy słabiej rośnie i plonuje.

Nasiona portulaki bezpośrednio do gruntu można wysiewać co 3 tygodnie. Zabiegi pielęgnacyjne polegają na regularnym odchwaszczaniu i nawadnianiu plantacji. W polowej uprawie istotne znaczenie ma ściółkowanie. Przez co można ograniczyć rozwój chwastów, nadmierną utratę wody, a przede wszystkim - liście są czyste.

W zależności od warunków uprawy okres wegetacji portulaki trwa 3-9 tygodni. Zbiór liści przeprowadza się sukcesywnie (2-3 razy w ciągu wegetacji). Z uprawy można uzyskać plon wielkości około 15-25 t/ha. Liście portulaki należy spożywać bezpośrednio po zbiorach, gdyż warzywo to nie nadaje się nawet do krótkotrwałego przechowywania.

Portulaka jest cenionym warzywem w krajach śródziemnomorskich. W Europie znana jest w Wielkiej Brytanii i Holandii, natomiast w Polsce jest wciąż niedoceniana. Liście portulaki są w smaku słonawo-kwaskowate. Mogą być spożywane w stanie świeżym, jak również stanowią doskonały dodatek do różnego rodzaju sałatek, sosów czy zup.