Odmiany klubowe - rozwijający się trend w amerykańskim i zachodnioeuropejskim sadownictwie/ fot. sadyogrody.pl; PTWP

- Wprowadzenie odmian klubowych przyczyniło się do zwiększenia dochodów amerykańskich i zachodnioeuropejskich sadowników. Pozwoliło im przetrwać trudny okres i z optymizmem patrzeć w przyszłość, planować rozwój gospodarstw oraz inwestować. Odmiany klubowe zwiększyły także dochód firm handlowych – mówił dr Janusz Andziak, sadownik, znawca rynku, podczas konferencji online firmy Agrofresh 3 lutego br.

Odmiany klubowe jabłoni zostają wprowadzone na ograniczoną skalę i pozostają zastrzeżone dla pewnej grupy sadowników, tzw. członków klubu. Dostęp do tych odmian jest mocno ograniczony. Kontroli podlega nie tylko powierzchnia nasadzeń, ale i podaż owoców na rynku. Sprzedaż odmian klubowych powiązana jest z odpowiednim marketingiem, fajnym logo, akcjami promocyjnymi, do których włączają się bardzo często celebryci, ludzie sławni. Odmiany klubowe mają wyróżniać się na tle owoców ogólnie dostępnych i na długo pozostawać w pamięci konsumentów. W ten sposób odbywa się promocja odmian klubowych na świecie.

Jabłko odmiana Pink Lady/ fot. sadyogrody

Pink Lady (Cripps Pink) jest odmianą klubową wyhodowaną przez Johna Crippsa w Australii w 1973 r. Powstała w wyniku krzyżowania odmian Golden Delicious x Lady Williams. Odmiana jest znana pod nazwą Pink Lady m.in. w USA, Kanadzie, Meksyku, RPA, oraz w wielu krajach europejskich (uprawiana również w Serbii). W niektórych krajach nie udaje się wprowadzić tej odmiany do uprawy, ze względu na bardzo długi okres wegetacji. Obecnie na rynku pojawia się coraz więcej nowych sportów tej odmiany, tj. Rosy Glow, Lady in Red, Ruby Pink, Pink Belle, Lady Laura. We Włoszech założono, że do 2021 roku stare na nasadzenia Pink Lady zostaną zastąpione nowymi mutacjami.

Kolejną odmiana klubową wywodzącą się z Australii jest Bravo (Cripps Red (Sundowner, Joya) x Royal Gala). Odmiana zadebiutowała na rynku w 2016 roku. Cechą charakterystyczną tej odmiany jest bardzo ciemno czerwony rumieniec oraz wysoka zawartość antocyjanów i polifenoli, z tego też względu promowana jest jako prozdrowotna. Miąższ jest bardzo słodki, kruchy, soczysty. Jabłko nie ciemnieje po przekrojeniu. Odmianę Bravo dodatkowo cechuje dobry shelf life.

Amerykanie oszaleli na punkcie odmiany Honeycrisp

Odmiana Honeycrisp została rozpowszechniana w Europie pod nazwą Honey Crunch/ fot. sadyogrody

Odmiana Honeycrisp (Macoun x Honeygold), zrobiła furorę na rynku amerykańskim. Wyróżnia się innym smakiem od jabłek Red Delicious. Miąższ Honeycrispa jest kruchy, soczysty i słodki – miodowy. Amerykanie zastosowali dobry marketing i szybko przestali sadzić Honeycrispa na rzecz lepiej wybarwiających się sportów tej odmiany, mniej paskowanych a bardziej rozmytym rumieńcu. Honeycrisp jest bardzo chętnie sadzoną odmianą w USA (w stanie Waszyngton około 10 tys. ha tej odmiany). Spośród cech tej odmiany wymienia się także dobrą wytrzymałość na mróz oraz małą podatność na parcha i raka jabłoni. Za jabłka tej odmiany w 2019 i 2020 uzyskiwano 2 -krotnie wyższe ceny w porównaniu do innych odmian, w tym Pink Lady.

W USA w nasadzeniach wciąż jest dużo sportów Gali i Red Deliciousa. Odmiana Honeycrisp pod względem wielkości produkcji wyprzedza tradycyjne odmiany jabłoni typu Granny Smith, Fuji, czy Golden Delicious. Amerykanie zdają sobie sprawę, że Honeycrisp nie jest odmianą idealną, dlatego poszukują nowych, lepszych sportów. Hodowla nowych odmian jabłoni oparta jest o odmianę Honeycrisp.

Spośród odmian klubowych w USA nowością jest Comsic Crisp (Enterprise x Honeycrisp). Na kampanię marketingową tej odmiany przeznaczono około 10 milionów dolarów. Cosmic Crisp wyróżnia duży, ładny owoc, pokryty  ciemnoczerwonym, rozmyto –paskowanym rumieńcem. Dojrzewa w podobnym terminie do Red Deliciousa.

Jabłka odmiany Comsic Crisp/ fot. sadyogrody

Cosmic Crisp po odmianie Honeycrisp odziedziczył kruchość, soczystość i dobrą zdolność przechowalniczą oraz shelf life. Pierwsze sady z tą odmianą w Stanach Zjednoczonych powstały w 2017 roku (do 2027 odmiana ma być dostępna w nasadzeniach tylko w stanie Waszyngton). Promocja tej odmiany odbywa się także na innych kontynentach. W Europie wyłączną licencję na rozmnażanie tej odmiany wykupili sadownicy z Południowego Tyrolu (około 500 ha sadu), w planach są także nasadzenia na półkuli południowej (ok 1000 ha).

Amerykanie inwestują w produkcję odmiany SnapDragon, także pochodzącej od Honeycrispa. Odmiana charakteryzuje się ładnie wybarwionymi, czerwonymi owocami, małą wrażliwością na parcha jabłoni i mróz. Miąższ jest kruchy i soczysty. Pewnym mankamentem tej odmiany, przy zbyt późnym zbiorze owoców, jest skłonność do pękania przy zagłębieniu kielichowym oraz podatność na plamistość przetchlinkową. 

Jabłka odmiany Ambrosia/ fot. sadyogrody.pl

Zwiększa się także powierzchnia nasadzeń odmiany kanadyjskiej, dwukolorowej Ambrosia. Walory smakowe tej odmiany – słodki smak, kruchość, soczystość, powodują, że jest chętnie sadzona w Kanadzie oraz w USA w stanie Waszyngton. W produkcję tej odmiany wchodzą Włosi z VIP z Południowego Tyrolu. Ambrosia sadzona jest także w Nowej Zelandii, Australii oraz Chile. Owoce wyróżnia ładny różowy rumieniec. Za pewną wadę tej odmiany uznaje się niską kwasowość.

W kolejnej części artykułu omówimy odmiany klubowe popularne w Nowej Zelandii oraz we Włoszech.

Materiał szkółkarski - sprawdź oferty na gieldarolna.pl.