Jakie biologiczne rozwiązania na przędziorki?/ fot. shutterstock

Liczna populacja przędziorków w uprawie ogórka rzutuje na jakości i wielkości plonu. Jak poradzić sobie z tymi niewielkich rozmiarów szkodnikami w uprawach pod osłonami?

Przędziorek chmielowiec (Tetranychus urticae) i przędziorek szklarniowiec (Tetranychus cinnabarinus) wyrządzają straty w uprawach pod osłonami.

Przędziorek chmielowiec żeruje od spodniej stronie blaszki liściowej, wysysając soki z komórek roślin. W rezultacie na zasiedlonych liściach pojawiają się niewielkie jasne plamki, które następnie powiększają się i zajmują większą powierzchnię. Przędziorek przy dużym nasileniu stopniowo doprowadza do zasychania i opadania liści. W uprawach pod osłonami może wystąpić kilka pokoleń tego szkodnika.

Z kolei przędziorek szklarniowiec w warunkach szklarniowych może rozwijać się w ciągu całego roku. Na skutek jego żerowania od górnej stronie blaszki liściowej można zaobserwować podłużne, dość nieregularne żółtawo-brunatne przebarwienia. Szkodnik ten zasiedla przeważnie wierzchołkowe partie roślin, a przy dużej liczebności może również żerować na górnej stronie blaszki liściowej.

Biologiczne sposoby na przędziorki

Naturalnym wrogiem przędziorków jest dobroczynek szklarniowy (Phytoseiulus persimilis). Introdukcja tego drapieżnego roztocza do obiektów szklarniowych zalecana jest wyłącznie interwencyjnie w miejsca zasiedlone przez przędziorki. W biologicznej ochronie ogórków również pomocny może być dobroczynek kalifornijski (Neoseiulus californicus) i pryszczarek przędziorkojad (Feltiella acarisuga).

Środki do produkcji ogrodniczej na gieldarolna.pl!