Ciecierzyca systematycznie zyskuje coraz większe uznanie konsumentów/ fot. shutterstock.com

• wydrukuj artykuł prześlij dalej komentarze

Cicierzyca pospolita to roślina wciąż mało znana w naszym kraju, lecz systematycznie zyskuje coraz większe uznanie. Uprawa tego warzywa prowadzona jest m.in. w Chinach i Indiach, a także w Ameryce Środkowej i północnych rejonach Afryki.

W niektórych krajach oprócz nasion ciecierzycy spożywane mogą być również młode części roślin, po odpowiedniej obróbce (podobnie jak szpinak). W uprawie znane są odmiany ciecierzy - typ kabuli tworzące wzniesione, dość wysokie rośliny i okrągłe kremowe nasiona (popularne w Europie), zaś odmiany typu desi odróżniają się płożącym pokrojem i drobnymi, ciemnobrązowymi nasionami, o nieregularnym kształcie.

Ciecierzyca najlepiej rośnie w cieplejszych regionach kraju. Optymalna temperatura wzrostu w ciągu dnia mieści się w zakresie 21-29 st. C. Na plonowanie niekorzystnie oddziałują długotrwałe niższe (od zalecanej) temperatury, a także niedostatek wody. Pod uprawę tego warzywa warto przeznaczać gleby ciepłe i żyzne.

Nasiona ciecierzycy wysiewa się bezpośrednio do gruntu w połowie maja, gdy zmniejszy się ryzyko wystąpienia wiosennych przymrozków. Pielęgnacja uprawy polega na odchwaszczaniu i nawadnianiu. Orientacyjne dawki nawozów mineralnych wynoszą 40-60 kg/ha N, 60-80 kg/ha P2O5, 80-100 kg/ha K2O. Ciecierzycy nie należy uprawiać w monokulturze, ani po innych warzywach strączkowych.

Zbiór przeprowadza się w momencie, gdy liście zaczynają brązowieć i zasychać. Po ścięciu rośliny pozostawia się w miejscu uprawy, w celu całkowitego ich zaschnięcia. Do spożycia w stanie świeżym nadają się zielone strąki (niedojrzałe). W zależności od warunków pogodowych, z uprawy można uzyskać plon wielkości ok. 2 t/ha. W Europie plantacje ciecierzycy prowadzone są we Francji, Słowacji, Austrii, a także na Ukrainie.